A.
Ayşe Erkmen, heykel nosyonunun temel kuralları olan oran, boyut, maddesellik, nesnesizlik gibi kavramları sorgulayarak, mekânlar içinde, mekâna özgü ve özgül eserler üretir. Minimal bir edimle sergilerini oluşturmayı tercih eden Erkmen için, bazı durumlarda, sergi mekânına dışarıdan bir nesne getirmeme lüksü önemli bir etmendir. (1)
Erkmen, şimdisi ve buradalığı ile varolan sanat eserleri vermiş, geçici ve anlık olmanın sanat eseri ile ilişkisini, daha da önemlisi sanat eserinin kendini üretmesindeki etkisini benimsemiştir. Erkmen sanat eseri ile izleyicisinin karşılaşma anını biricik kılar. Eserlerinin deneyimlenmesi ile belgelenerek anısallaştırılması arasında kavramsal düzeyde ayrık bir üretim söz konusudur. İzleyici eser ile buluştuğunda şimdi ve oradalığı ile bir deneyime maruz kalırken, o deneyimin düşünsel izleği eserlerini yeniden üretime sokar. (2)
ARTER Ikinci Sergi Ikinci Kitap’da yayinlanmistir.